مهریه، مالی است که مرد به نشانه محبت در هنگام ازدواج به همسر خود میپردازد و یا مسولیت پرداخت آن را به عهده میگیرد.

اما این مهریه که باید نشانه مهر و محبت و عشق بین زوجین باشد در سالیان اخیر موجب مشکلات فراوانی شده است، به طوریکه به محل کسب درآمد برای برخی تبدیل شده است و مردان زیادی را هم در گوشه زندان قرار داده است. اما آیا مهریه موفقیت و تداوم زنگی را تضمین میکند؟

همانطور که گفته شد مهریه یک هدیه از طرف مرد به همسر خود است تا عشق و محبت خود را نشان دهد، اما امروزه مهریه این جایگاه والا را از دست داده است. زنان به بهانه رفع نگرانی از آینده خودشان، مهریه های سنگینی را وضع میکنند و به آن به عنوان نوعی تضمین مینگرند. یعنی فکر میکنند با مهریه های آنچنانی زندگیشان پایدار میماند و چه بسا سرشار از عشق میشود؛ گاهی اوقات هم چشم و هم چشمی بهانه ای برای مهریه سنگین میشود. اما واقعیت این است که با یک پرس و جوی ساده در دادگاه های خانواده متوجه میشویم که مهریه به هیچ وجه ضامن زندگی پایدار نیست. در هنگام سختی ها، زن به جای همراهی و ماندن کنار همسر خود، به پشتوانه مهریه اش مشکلات بیشتری را ایجاد میکند و به همین دلیل مرد که باید در خانه احساس امنیت و اطمینان داشته باشد، ناامنی و عدم اطمینان را احساس میکند و به جای تلاش برای حل مشکلات دیگر، مشغله های ذهنی نابجای دیگر را سر راه خود خواهد دید. در نتیجه زن و شوهر روز به روز از یکدیگر دورتر خواهند شد، یک نوع طلاق عاطفی اتفاق خواهد افتاد و همین زمینه ساز خیانت ها و روابط نامشروع بعدی میشود. بنابراین به تجربه میبینیم که مهریه، قطعا ضامن زندگی مشترک نیست.

اما پس مهریه چه میزان باید باشد؟ در زندگی عادی وقتی از هدیه دادن صحبت میکنیم منظورمان میزان هدیه نیست، بلکه اصل جنبه معنوی هدیه دادن است؛ اینکه یک نفر به خاطر عشق و محبتی که به ما دارد و بنا به توانایی اش، چیزی به ما تقدیم میکند؛ پس مهم نیت طرف مقابل است. مهریه هم از این قاعده مستثنی نیست. بهتر است با توجه به جایگاه شغلی و اجتماعی فرد، تحصیلات و خانواده وی میزان مهریه مشخص شود. البته در قانون محدودیتی برای میزان مهریه وجود ندارد. ولی طبق قانون حمایت از خانواده مصوب سال 1391، اگر مهریه کمتر یا مساوی 110 سکه باشد و مرد آن را به طور کامل پرداخت نکند، راهی زندان میشود. اما اگر بیشتر از 110 سکه باشد و مرد 110 سکه آن را پرداخت کند دیگر زندانی نمیشود و برای مابقی آنها دادگاه براساس تمکن مالی مرد تصمیم میگیرد. بنابراین مهریه های بالاتر از 110 سکه تضمین پرداختی چندانی ندارند.

سوالی که پیش می آید این است که حالا که مهریه سنگین ضامن زندگی مشترک نیست و طبق قانون مهریه بالای 110 سکه هم تضمین پرداخت ندارد، پس راه حل تضمین زندگی مشترک و ضمانت آینده زنان چیست؟ باید قبول کنیم که هیچ چیز جای شناخت مناسب و درست از طرف مقابل را نمیگیرد. بنابراین سعی کنید در دوران خواستگاری و نامزدی تا آنجا که امکان دارد به شناخت بالایی از همسر خود دست پیدا کنید و فقط زمانی جوابتان مثبت باشد که به اطمینان کامل رسیده باشید. البته شناخت کامل نیازمند سالها زمان و زندگی مشترک است، اما همین شناخت اولیه میتواند بسیار مفید باشد. برای رفع نگرانی از عدم شناخت کافی از همسر خود میتوانید در زمان عقد شروطی را قید کنید که به آنها شروط ضمن عقد گفته میشود که محکمه پسند تر هم هستند. مثلا میتوانید بگویید که اگر همسرتان رفتار خاصی از خود نشان داد خود به خود طلاق برای شما اجرا شود. حتی اگر زنی که برای اثبات حسن نیت مهریه بسیار پایینی مثلا 1 سکه طلا تعیین کرده باشد و مرد قصد داشته باشد با پرداخت همان مهریه پایین زن را طلاق دهد، قانون به حمایت از زن برخاسته و علاوه بر مهریه، مرد را مکلف به پرداخت مبلغی دیگر به زن خواهد کرد تا پشتوانه ای برای زن باشد که به این مبلغ اضافه بر مهریه، نحله گفته میشود.

در پایان توصیه میشود تصمیمات خود را بر اساس عقل و تفکر همراه با عشق بگیرید، شناخت کافی پیدا کنید و در مقابل مشکلات همراه و تکیه گاه شریک زندگیتان باشید و با هم آن ها را پشت سر بگذارید. یادتان باشد مهریه بالا نه تنها جای عشق و محبت را در زندگی نخواهد گرفت، بلکه بیشتر اوقات باعث عدم پایداری و اعتماد زندگی مشترکتان خواهد شد.